خورشید را از من گرفته اند

به بهایی همچو خون

به اسارتم کشیده اند

در هیاهوی رمیدن

در انتظار حقیقت

همانند پناهی

اما ،

دستم به دست حق ماند

پایم به پایه راه رفت

.

.

.

چه خوش گفت شاملو

اری

دهانم را بوییدند

به جرم دوست داشتن

به زنجیرم کشیدند

.

.

.

.

.

.

همچو کلاغ 

به جای قناری

در انظار عوام 

به خطای  ناکرده

به صلیبم کشیدند

.

.

اخر چگونه میتوان 

بی گناه بود

دفاع من تنها

حقی است

که دوست مابان به سکوتم کشیدند

.

.

.

.

.

به جرم در کنار اتش بودن

به اتشم کشیدند

باطلان چو اوشو

ابروی نداشته شان 

را به رخم کشیدند

.

.

.

.

.

.

دیگر بس است 

بغضم شکست

قسم به قطرات دیده 

دیدگانم را لخت کرده

وباچشمانی سفید 

 وزبانی سرخ

 طوفانی به پا خواهم خواهم کرد

                                                                                         نگارهنرمند